Monday 21 October 2013

19 oktober 2013 AFF en nog wat

19 oktober was een bezige bijen dag. Eerst stond het AFF festival vast. Ik zou er illustraties verzorgen voor aan de muren te hangen. Ook waren er nog een hele hoop andere dingen die er aan de muren hingen van andere kunstenaars (wat ik nog steeds een groot woord vind) Zo deed ook Sugar no milk , een vriendin van mij , mee. Ze maakte onderandere een schitterende muurtekening voor dit event. 
Maar het ging niet alleen om de kunst op AFF. Er ging ook nog heel veel muziek rond. Platenlabels stelde hun dingen voor, er waren optredens en nog standjes om spulletjes te verkopen. Het was een leuk event. Spijtig genoeg ben ik er zelf maar een half uurtje kunnen zijn omdat er nog een ander project waar ik aan mee ga doen starten in Antwerpen. 

Speciaal voor dit event maakte ik deze vier illustraties over muziekbeleving. Deze zijn nu te koop voor 30 euro het stuk. Posterformaat mooi ingekaderd (kader 50 op 70cm ) Laat me iets weten als je het er eentje van wil hebben.

Hier wat sfeerbeelden van AFF














Studio Sesam

Het andere project wat er zaterdag gestart was is er eentje op mijn lijf geschreven.
Namelijk Studio sesam
Het is een 3 jarig participatieproject opgestart door Verbal Vision. Op het moment zitten ze halverwege en roepen ze creatieve krachten in.
Wat is hun doel: Kinderboeken maken met meer diversiteit in gericht naar kansarme gezinnen. 
Hiervoor hebben ze ervaren en minder ervaren schrijvers en illustrators bij elkaar gebracht. En ik ben er natuurlijk 1tje van. De zaterdag was een kennismaking met elkaar en het project. En ik heb er enorm veel zin in om eraan te beginnen en ben reuze benieuwd naar het verdere verloop van dit project. Ik hou jullie zeker op de hoogte :)


Saturday 19 October 2013

webcomic: Sanne en Maren

Hier is hij dan eindelijk. De eerste van vele. Een strip die al lang in mijn hoofd zit en nu eindelijk eruit komt. Twee zussen en hun gesprekken, situaties enzovoort. 
Je kan er zeker van zijn dat 80 procent van deze situaties echt gebeurt zijn, je kan er ook zeker van zijn dat de andere 20 procent ooit echt zal gebeuren.

Geniet ervan, 
De eerstvolgende zal hier binnen 2 weken te zien zijn op 2 november steeds stipt om 12 uur




Friday 18 October 2013

De beleving van muziek

Voor de expo AFF deze Zaterdag heb ik een reeks illustraties gemaakt over de beleving van muziek. Gewoon eens iets nieuws uitgeprobeerd om te doen. wat best wel leuk was. 
Voor de expo zal ik ze inkaderen in grote zwarte kaders met een zwarte passe partout. Ze zullen dus een mooie achtergrond hebben zodat de stripstijl en botsende kleuren van deze illustraties nog meer naar voren zal komen.





Wednesday 9 October 2013

Rood van NTGent

Deze avond ben ik nog eens na lange tijd naar het theater gegaan. NTGent. Want als echte Gentenaar moet je daar eens geweest zijn. En ik werd van mijn sokken geblazen!! Misschien omdat ik al zo lang niet meer naar het theater was geweest, misschien omdat het een thematiek was die me nauw aan het hart ligt of misschien gewoon omdat het verdomd goed was. Maar ik denk vooral dat het een mengeling van de drie was die het geweldig maakte. 



Ik ging naar de voorstelling Rood, een stukje levensverhaal van de abstract expressionistische schilder. De rol voor Rothko was weggelegd voor niemand minder dan Wim Opbrouck. De assistent werd gespeeld door Servé Hermans. Eerst verschoot ik wat van zijn Hollands accent maar na een tijdje kon ik het wel appreciëren voor de afwisseling in klank.

Wat me vooral verbaasde is dat ik enorm werd meegesleurd in het verhaal. Ik had wat schrik om 2 uur op een stoel te moeten zitten. Want in de inleiding die ik ervoor mee volgde droomde ik steeds weer weg. Toch werd ik door het verhaal en het acteerwerk van de twee compleet meegesleurd.  Het leken verre van 2 uur. 

Het thema is dan ook op mijn lijf geschreven. Toen ik de werken van Rothko een aantal jaren geleden in Londen zag was ik erdoor overdonderd. En heel het gevoel dat ik toen had werd in deze voorstelling uitgelegd. Dat een werk je opslorpt. Dat het niet zomaar wat kliederen op doek is. Ook kan ik het heel goed op mijn eigen werken laten slaan. Mijn abstracte werken zijn niet zomaar mantelstukken zoals Rothko in het stuk zegt. Het is een proces voor mij, en ik heb er gevoel bij als ik het maak, geraak in trance. En hoop alleen maar dat het ook zo is als iemand er naar kijkt. Maar zo ver ben ik nog lang niet met mijn abstracte werken. 
Maar het idee dat ik heb over mijn schilderijen, kwam in grote delen overeen met het idee dat Rothko had over zijn schilderijen. 

het leuke was voor mij wel, met mijn achtergrond in de kunstgeschiedenis, dat ik elke kunstenaar die genoemd werd voor ogen kon halen. Zelfs specifieke kunstwerken waar ze over spraken kende ik. Zoals eerder gezegd, dit stuk lag helemaal in mijn straatje en zou ik dolgraag nog een tweede keer willen zien. 

Over de acteerprestaties. Geweldig! Wim kreeg de kans om woede te spelen. En hij deed dat geweldig. Er waren momenten dat het publiek zelfs niet op zijn stoel durfde te bewegen. Schrik dat hij op hun zou beginnen schreeuwen met intellectuele dingen. Op het laatste zag je ook de Bekende Vlaming Wim niet meer. Je zag de man die hij speelde, Mark. Servé leek nog wat los te moeten komen, op het begin zag je het toneelspelen nog in hem zitten. Maar naarmate het stuk verder ging, kwam de rol meer in zijn lijf zitten. Is het een principe van casting of mijn muggenzift?

Af en toe kriebelde het in mijn lijf, had ik willen opstaan en zelf mee gaan doen om te acteren, die pure emoties daar op het podium heerlijk, maar nog meer kriebelde het om mijn verfborstels in handen te nemen en nog eens een schilderij te maken na lange tijd. Had ik het gekund daar en toen, ik had het gedaan. 

Heel het stuk was een groot kunstdebat en filosofie. Er waren mooie citaten. Die ik spijtig genoeg nu alweer vergeten ben. Maar af en toe werd er iets gezegd waarvan ik dacht. JA!! INDERDAAD! Of, hmmmm, zo had ik het nog niet bekeken, praat verder... .

Hoeveel is kunst nog van de kunstenaar?
Kies je voor mooi of voor emotie?
Wat met de vorige generatie als de volgende aankomt?
vernieuwen of blijven zoals je bezig bent?

Het wakkerde de weer eens de kunstenaar in mij aan inplaats van de professioneel gerichte illustrator die de laatste tijd in mijn leeft en van opdracht tot opdracht gaat. Waar is de poëzie in mijn werk naartoe en is het er ooit geweest? Is er echt zo een scheiding tussen mijn abstracte werken en mijn illustraties? Hoe kan ik diezelfde gedrevenheid en zoekingen in mijn illustraties steken. Maar ook, wil ik dat wel?
Het zegt me misschien gewoon dat ik inderdaad een toegepast kunstenaar ben met mijn illustraties en een kunstenaar met mijn schilderijen. Dat ik beide aandacht moet geven, hoewel de laatste tijd de schilderijen ver naar achter zijn geschoven. 







En toen was de voorstelling gedaan. De lichten gingen uit, de muziek speelde nog na. Iedereen wist dat het gedaan was, maar het bleef muisstil in de donkerte. Totdat de muziek een seconde of 5 gestopt was en de eerste persoon durfde te klappen. Ze kregen een welverdiend daverend applaus. Ik voelde me weer helemaal voldaan in mijn inspiratie en stapte op mijn fiets. Nagenietend van de voorstelling fietste ik langs het belicht Gravensteen en door het wondermooie Gent. Wat meer wil je nog hebben als creatief persoon?

Eerste schetsen voor AFF

Ik ben volop bezig aan de tekeningen voor de AFF expo. Deze zal 19 okotber plaatsvinden. hier al even de flyer.



Mijn idee is om illustraties te maken op volwassen niveau met het thema muziek, want daar gaat dit evenement ook om gaan. Het idee is 4 tekeningen te maken over de beleving van muziek (onderstaand voorbeeld is er 1tje van) beleving als, zelf spelen, alleen luisteren met oortjes ofzo, als achtergrondmuziek en op een concert luisteren naar muziek.
Daarnaast ga ik nog 9 patronen ontwerpen naar 9 verschillende muziekstijlen. Natuurlijk gaan ze alle 9 heel verschillend zijn maar zouden ze toch bij elkaar moeten horen. (een uitdaging)
Daarnaast ga ik mijn zussenstrip lanceren op de expo. Ik ben benieuwd!!!
Dus hier word op alle kleine vrije minuutjes gewerkt aan deze tekeningen. Meer zal later nog te lezen zijn op deze blog.






Sunday 6 October 2013

The Big Draw


Een weekend vol tekenplezier. Hier en daar kwam het op het ook in de media. Het evenement was een gigantisch succes en leefde zeker in mij en vele andere mensen. Maar een weekendje tekenen kan ook vermoeiend zijn. Het laatste evenement (de pictionary) heb ik niet meer gedaan omdat ik uitgeput in bed lag te slapen. (aia ai :p )

De Portrettenfabriek
Maar het begon maandag al voor mij. Met een eerste sessie in de portrettenfabriek. En ik moet zeggen, dat was leuk! Echt mijn ding.  Ook zaterdag en zondag mocht ik in de portrettenfabriek één van de tekenaars zijn.

De bedoeling was bassicly dat we met 2 tekende voor een minuut of 2 en dan de tekening uitwisselde om op elkaars tekening verder te werken. Heel af en toe werd er vanaf gestapt. Wat het voor mij inzat is dat ik een nieuwe tekenstijl leerde kennen, namelijk die van mijn medetekenaars.

Het waren trouwens Heike en Shurleey, heel toevallig twee halfzussen van elkaar.

Hier wat impressies.

















Een hele hoop portretten
In heel die tekenweekend werden er verschillende keren portretten getekend, ook wel omdat ik naar de Blind draw date ben gegaan. Vaak stond ik model stonden zij model. Heel leuk om nu een reeks portretten van mij langs elkaar te leggen in verschillende stijlen. 




Door een jongen van 12 jaar 

 Door Ann-Sophie

Door Julie

Door een leuke archtecturale illustrator Veerle 

Door mijn goede vriendin Mary-ann

Door Heike en Jana (Een toeschouwer die ook even mee wou tekenen in de portrettenfabriek)

Maar ook tijdens de blind draw date tekende ik mensen. Hier een portret van Mary-Ann. De laatste dagen heb ik echt sprongen vooruit gemaakt in mijn zelfzekerheid over portretten tekenen. En daar ben ik reuzeblij mee. 

De Stoel
Wat ik ook mocht doen dit weekend is één van de illustrators zijn die in de stoel mocht zitten op één van de twee infopunten. Ik amuseerde me in het SMAK met snelschetsen van voorbijgangers. Mensen die even stilstonden om een portret te kunnen opstrijken, mensen die van niets afwisten. En van snelschetsen gesproken, het duurde soms maar 1 minuut om een persoon op papier te krijgen. Ook hier ben ik weer massa's vooruit gegaan in techniek en vooral zelfzekerheid. 




Maar Gent leefde dus, naast de Big Window walk waren er nog veel andere zichtbare leuke activiteiten.