Schoolwerk
Ik ben verslagen. Ik zie in dat mijn doel niet te halen is. Ondanks dat ik mijn paasvakantie aan mijn bureau heb doorgebracht. Alles heb ik mijzelf ontzegd. Alles, zodat ik toch mijn schoolwerk zou afkrijgen zoals het moet.
-een paper over collage waar nog niet veel tot niets over geschreven is = geen bronnen.
-een tweede paper waar nog vijf tekeningen bij zouden horen.
-een project over portrettekenen.
-Het verhaal de kleren van de keizer in twee stijlen geïllustreerd.
-Een verhaal over monsters onder het bed verzinnen, illustreren, herwerken naar een andere leeftijd, weer illustreren en dan nog eens van dat.
-Nog een kunstwerk bespreken en goed kennen zodat je het in het museum kan uitleggen voor iedereen.
-Een verslag schrijven van één van de vele lezingen waar je verplicht naar toe moet.
-nog een paper over een onderwerp dat ik nog niet eens verzonnen heb maar waarschijnlijk iets van feminisme. Deze moet ik maken voor het examen cultuurfilosofie (dus pas in de blokweek.)
-en helemaal nog op het laatste van dit jaar 1 examen kunstgeschiedenis dat goed genoeg moet zijn om mijn buis van het eerste trimester op te halen.
De schetsen die ik toch al heb van mijn keizers. Nu nog een twintig tal meer
Het erge is, als je denkt een deel van het werk gedaan te hebben. Dat het afgehandeld is, dan valt er een mail in je mailbox met suggesties en verbeteringen van de leerkracht. Zo moet je het doen, of kijk dat eens na, is dat wel juist? Dit zou ik ook nog doen. misschien beter zo?
Als ik alles letterlijk op mijn schouders zou moeten dragen dan zou ik nu op de grond zo plat als een vijg liggen. Je kan geloven dat het hier volop stressen is. Constant aan het werk. Mentaal en fysiek oververmoeid en elke minuut slaap die je teveel neemt voel je je schuldig voor. Schuld, stress oververmoeid, opgejaagd en emotioneel een tijdbom zijn. Dat zijn de gevoelens die mij hebben bezeten en nog steeds bezitten de laatste weken.
Ik niet meer! Ik geef het op. Ik laat die paper vallen tot de herexamen. Ga woensdag naar de laatste bespreking hierover leg het mooi uit. Zeg dat ik als ik het doe het ook fatsoenlijk wil. (Als ik het niet fatsoenlijk wou zou ik het toch ook nooit afkrijgen.)
We moeten volgende week woensdag onze paper in drievoud afgeven. Ik heb nog maar twee en een halve pagina volgeschreven. Heb nog maar 1 tiende van mijn onderwerp besproken. Ik denk niet dat de jury daar mee tevreden is. Het is zeker niet dat ik niets gedaan heb heel die tijd.
Maar wat zou jij met massa's werk van alle kanten (want ik heb nog niets gezegd over de festiviteiten van de jeugdbeweging), veel te veel bronnen die gelezen moeten worden en verwekt. Een eigen onderzoek dat je nog moet verzinnen en uitschrijven. Het was en is een veel te korte tijd voor al dat werk. Daarom dat ik het laat vallen tot in augustus en nu voor de rest ga. Dat zou nog moeten lukken.
Maar hierbij verdoem ik tegelijk mijn vakantie tot een "vakantie". Geen mentale rust. nog steeds die stress, maar waarschijnlijk op een lager pitje als nu. Tegelijk nog een vakantiejob doen omdat ik anders niet op kot kan. Het gaat doorploegen worden tot ik mijn masterdiploma in mijn handen heb. En dan nog een jaartje erbij om leraar te zijn... waar ben ik ooit mee begonnen?
No comments:
Post a Comment