Thursday 5 March 2009

Goed maar niet goed genoeg (alweer!!!)

Even weer helemaal gekraakt, maar ik zeg er al meteen bij dat we de tijd niet hebben om hier te blijven liggen. we moeten even slikken en door. Meenemen wat ze je gezegd hebben onthouden er verder op werken en dat is het. Meer kan je niet doen. En als je minder als dat doet dan had je gewoon nooit moeten beginnen. En als ik die laatste twee regels opnieuw lees is mijn conclusie dat ze 100% willen.
Ik kan me op dit moment geen 100% geven. Ik kan het niet meer. Even niet. Ergens moet ik gas terug nemen of ik brand helemaal op. Ik heb hier al vaker gezegd dat je zal afstuderen met een diploma in handen en een burn-out in je kop en lijf. 

Ik heb weer een bespreking achter de rug, de vierde al deze week, en dat het niet mooi ging zijn wist ik al. Maar dat het een afslachting ging zijn waar je een minipleistertje meekrijgt om jezelf naderhand op te lappen, dat wist ik niet want dan zou ik me beter hebben voorbereid. Veel beter, dan zou ik tot op de tanden gewapend zijn vertrokken. 

dingen die nu nog door mijn hoofd gaan zijn:
-nee Sanne nu ben ik echt van je geschrokken. ik dacht...
-je beheerst de stijl niet
-zo ga je er niet komen, neem een klassiek verhaal en werk daar op. (en wanneer ik dat doe dan voel ik me gewoon verslagen)
-dat werkt niet die collage
-je schetsboek is heel gevarieerd in niveau, je bent de eerste waar ik dat bij zie
-je neemt hiermee teveel hooi op je vork
-je hebt veel verschillende doelgroepen, welke wil je? je weet het niet.
-dit is gewoon slecht

En dan sluit hij af, ik hoop dat we je niet hebben ontmoedigd. en dan zegt de andere nee, niet ontmoedigd, gestuurd.

Ik zie me binnen tien jaar al staan, weggerot en vastgeroest in een klaslokaal met irritante kinderen die er nog minder van kunnen als mij. ergens zo een naschools onderwijs met jongeren die denken dat ze er iets van kunnen terwijl het op niets trekt. Iets waar je een compromis moet sluiten tussen geld verdienen en iets wat lijkt op wat je ooit wou doen. ik zie het al van ver aankomen. Kom binnen tien jaar nog maar eens kijken op deze blog.

Nee, ze hebben me niet ontmoedigd, ze hebben me de grond ingeboord en ik moet er eerst uitkruipen om dan opnieuw beginnen te bouwen met de brokstukken.

No comments:

Post a Comment